GRUPA DZIECI 4-5-LETNICH

 

  "KRASNOLUDKI"

mgr Anna Dzierżak-wychowawca

mgr Katarzyna Kozak - nauczyciel współorganizujący

 

 

 

 

W naszej grupie jest bardzo wesoło, lubimy się bawić i figlować. Bardzo lubimy słuchać czytanych bajek, rysować, malować farbami, lepić z plasteliny, budować z klocków czy śpiewać piosenki. Co dzień stajemy się bardziej samodzielni  i otwarci, chętnie dzielimy się swoimi doświadczeniami, przeżyciami oraz zabawkami. Uczymy się, jak pomagać sobie nawzajem i jak żyć zgodnie w grupie. Uwielbiamy spędzać czas na świeżym powietrzu, a w szczególności na przedszkolnym placu zabaw, który jest inspiracją niecodziennych zabaw. Wychodząc na spacery, poznajemy najbliższe otoczenie i podziwiamy otaczający nas świat przyrody. Bardzo dobrze czujemy się w naszej grupie oraz sali, która jest kolorowa, pełna zabawek i bardzo przytulna.

 

TREŚCI PROGRAMOWE

NA  MIESIĄC LISTOPAD:

 

 

Tematyka tygodniowa:

1.Album rodzinny

2. Mała i duża ojczyzna.

3. Ja i moje ciało.

4. Przygotowanie do zimy.

 

Wiersze do nauki:
„Album rodzinny” Michał Rusinek

 

 

Znalazłem na strychu albumy,

a w albumach – krewnych tłumy:

prababcie, prawujkowie,

praprzodków liczne mrowie,

prababcie wśród pradziadków

gdzieś w parku lub na statku.

 

I tylko jedno w zdjęciach

tych jest nie do pojęcia:

dlaczego ich świat cały

był tylko czarno – biały?

*czyście ślepi

on był sepi*

 

„Co to znaczy kochać ojczyznę? Klaudia Szczygieł

 

Są tacy, co myślą, że kochać ojczyznę

To nie jest sprawa dla dziecka.

Lecz ja wiem dokładnie, że my przedszkolaki

Też Polskę trzymamy w sercach.

 

Gdy zamiast wyrzucić na trawę papierek,

Wrzucamy go do śmietnika.

Gdy w parku lub mieście jedziemy rowerkiem

Pilnując by nie po trawnikach.

 

Gdy chętnie słuchamy legendy o Warsie,

Syrence czy Smoku Wawelskim,

Lub gdy podziwiamy i innym mówimy,

Jak bardzo nasz kraj jest piękny.

 

A jeszcze, gdy w meczach lub innych zawodach

biało – czerwoni startują

A my kibicując krzyczymy „do boju”

Flagą co sił wymachując.

 

I gdy się uczymy, czytamy, pytamy

Gdy mecze grywamy pod blokiem,

Gdy hymn dobrze znamy i pięknie śpiewamy,

mazurka tańczymy z podskokiem…

 

To wszystko dla tego, by Polska kochana

Codziennie dumna z nas była.

Kraj nasz jest piękny, najlepszy na świecie,

A w nas, dzieciach, tkwi wielka siła.

 

„Słuch” Małgorzata Strzałkowska

Nasze uszy, które słyszą

różne dźwięki albo ciszę,

są narządem zmysłu słuchu –

dzięki uszom wszystko słyszę.

 

Rozpoznaję głosy bliskich,

słyszę szmery, szepty, krzyki

odgłos kroków, świergot ptaków,

dźwięk klaksonów i muzyki.

 

I dźwięk, czyli to, co słyszę,

hop! Do mózgu galopuje,

a mózg bierze się do pracy

i w mig to interpretuje.

 

Po czym mówi , jedzie traktor.

Dzwoni dzwonek telefonu.

Słychać boćka, przyszła wiosna

Grzmi, czas wracać już do domu!

 

Świat jest pełen różnych dźwięków,

ale nie słyszymy wszystkich.

Człowiek nie odbiera dźwięków

zbyt wysokich i zbyt niskich.

 

Pisk delfinów, nietoperzy,

choćbyś nie wiem jak się trudził,

i pomruki żyraf, słoni

niesłyszalne są dla ludzi.

 

 

„Dzień Jeża” Janina Baranowska

 

Tupie, tupie jeż,

idzie w poprzek drogi.

Spotkasz go dziś też,

popatrz tu pod nogi!

 

Dokąd on tak wolno zmierza,

oto jest zagadka,

trzeba o to spytać jeża

imałego Tadka.

 

Bo ten Tadek, choć jest mały,

jeżów zna zwyczaje,

zrobił dla nich ogród cały,

jeż więc tu zostaje.

 

Piosenki do nauki:

„ Domowe ognisko” sł. Małgorzata Nawrocka

Pachnie obiad i kwiaty,

 słońca w oknach przybyło.

Mama mówi do Taty,

 jak nam dobrze, jak miło!

 

Ref. Domowe ognisko,

 iskierki radości

już pachną i ciepło w nich tańczy.

Dla Siostry i Brata,

dla kota i gości,

dla wszystkich iskierek wystarczy!

Kot leniwie w głos ziewa,

Babcia z Dziadkiem są w domu.

Nikt się dzisiaj nie gniewa,

nie dokucz nikomu.

Ref.

Ktoś zaparzył herbatę,

włączył lampę nad stołem.

Siostra bawi się z Bratem

słychać śmiechy wesołe.

 

„Mogę też powiedzieć” sł. Agnieszka Filipkowska

Wtulam się w mojego misia.

Tak jak on się czuje dzisiaj,

Gdy ktoś głaszcze mnie po głowie.

Bo miś przecież nic nie powie…

Tylko ja nie jestem z pluszu

I przytulać cię nie mogę

 

Ref. To nie prawda, że wraz z wiekiem

bardziej staję się człowiekiem.

już nim jestem i wiem ,że

mogę też powiedzieć „nie”!

 

A ta ciocia, dziwna taka,

woła do mnie - „Daj buziaka!”

Ja za mamą chcę się schować

i nie mówię ani słowa..

Bo ja mamę bardzo kocham’

a tej cioci - ani trochę.

Ref. To nie prawda, że wraz z wiekiem…

 

Oni wszyscy duzi tacy

chodzić muszą już do pracy.

Mówią o dorosłych sprawach.

I czasami się obawiam,

że mój świat to dla nich bzdury,

gdy wciąż patrzą na mnie z góry.